Odkrywanie i wspieranie inteligencji duchowej:
Bogactwo ducha dla jednostki, błogosławieństwo dla społeczności
Komunikat końcowy

1. Kryzys edukacyjny ostatnich dziesięcioleci w Europie uświadomił edukatorom i nauczycielom, że szkoła nie może koncentrować się tylko na programie nauczania, ale musi na nowo odkryć wymiar edukacji holistycznej.
2. Społeczeństwo w Europie wysyła sprzeczne sygnały: z jednej strony nowa świadomość sensu i celu życia, wartości i tęsknoty za szczęśliwym życiem, z drugiej trwanie w mentalności świeckiej połączonej z niemożnością znalezienia odpowiedzi na wszystkie te pytania w doktrynie chrześcijańskiej i doświadczenia w ustalonych religiach.
3. Edukacja religijna może stanowić cenne wsparcie dla całościowego rozwoju jednostki, a tym samym służyć społeczeństwu. Wspiera to, o czym mówi się w ostatnich badaniach „inteligencja duchowa” (Zohar – Marschall 2000). Nie jest to zwykła świadomość aspektu emocjonalnego (definiowanego jako „inteligencja emocjonalna”), ale znacznie szersze podejście, charakteryzujące się a) otwartością na transcendencję, b) poszukiwaniem ostatecznego sensu życia c) otwarciem własnego komfortu w praktyce zaangażowanie w zmienianie świata.
4. Ponieważ dzieci i młodzież mają często różne doświadczenia i odczucia religijne, konieczne może być nauczanie duchowego zrozumienia za pomocą podejścia estetycznego i egzystencjalnego.
5. RE musi balansować między wspieraniem świadomości religijnej jako całości (tj. w zakresie emocji czy religijności ogólnej), a nauczaniem doktryn chrześcijaństwa i/lub innych religii (tj. w zakresie instytucji i sfery kulturowej).
   Inteligencja duchowa obejmuje oba aspekty.
6. Musimy przezwyciężyć ideę, że edukacja religijna to tylko indywidualny dobrobyt i skoncentrować się na wzbudzeniu świadomości każdego ucznia do refleksji etyczno-moralnej i społecznego zaangażowania w świecie.
7. Ze względu na dużą różnorodność nie jest możliwe, aby głosić model najskuteczniejszego RE. Wielu nauczycieli preferuje RE oparte na wyznaniu, które jest najbardziej rozpowszechnioną formą w Europie, ale rzeczywista sytuacja w wielu krajach wymaga również alternatywnych odpowiedzi. Każda z tych metod powinna mieć na celu umożliwienie uczniom stawienia czoła wyzwaniom związanym z kwestiami religijnymi.
8. Aby wzbudzić i wzmocnić zrozumienie duchowe, należy pamiętać, że najważniejszą rolę w tym procesie odgrywa wychowawca. Dlatego należy postawić na doskonałe kształcenie i dokształcanie nauczycieli, autentyczne życie duchowe, zakorzenione w instytucjach religijnych, widoczne także dla szerokiej publiczności.
9. Liczne badania nad RE potwierdzają wysoki standard tej „usługi” i ciągłe dążenie do doskonalenia.
   Dla wielu młodych ludzi jest to ostatnia i chyba jedyna szansa na poznanie chrześcijaństwa poza jedynym wymiarem kulturowym i otwarcie się na życie zakonne. To właśnie – jak mówi Mt 9,29 – „szew sukni”, może prowadzić młodych do duchowości, a może nawet do uwierzenia.
   
   Monachium, 4 – 8 kwietnia 2018